Dermokosmetyki o działaniu antyoksydacyjnym

Dermokosmetyki o działaniu antyoksydacyjnymPomimo iż antyoksydanty mogą być uzupełniane poprzez stosowanie doustnych suplementów i diety, niejednokrotnie nie zwiększa to ich pozio­mu w skórze. Bariery fizjolo­giczne ograniczające dostarczenie ich do skóry związane są z procesami absorpcji, transportu oraz metabolizmem substancji aktywnych w or­ganizmie. Ponadto skóra, jako narząd aktywny metabolicznie, sama wykazuje zdolność mody­fikowania struktury związków chemicznych.

Dlatego też coraz więcej uwagi poświęca się przezskórnej aplikacji antyoksydantów. Podanie miejscowe jest szczególnie efektywne, gdyż zapewnia wysoką koncentrację antyoksydantu w naskórku, który jest najbardziej narażo­ny na stres oksydacyjny. Substancje aktywne re­agują z wolnymi rodnikami tlenowymi, w miej­scu gdzie powstaje ich najwięcej, czego nie da się osiągnąć przy systemowym przyjmowaniu antyoksydantów.

Przy miejscowej aplikacji antyoksydantów (zawartych w preparatach kosmetycznych) do­chodzi do redukcji działań niepożądanych, jakie mogą towarzyszyć stosowaniu antyoksydantów w formie doustnej (przy podaniu miejscowym występuje jedynie ryzyko reakcji alergicznych). Zawarte w nich składniki przeciwutleniające charakteryzują się ponadto małą głębokością pe­netracji skórnej.

Miejscowe preparaty z antyoksydantami mu­szą spełniać wiele wymagań. Po pierwsze, za­stosowany środek musi wykazać silną zdolność antyoksydacyjną, by zwalczyć reaktywne formy tlenu. Po drugie, antyoksydanty w preparacie muszą być stabilne. Jednak są one z natury nie­stabilne i jeśli nie zostaną prawidłowo sformuło­wane, szybko utracą właściwości ochronne. Po trzecie, do osiągnięcia głębszej penetracji i opty­malnej skuteczności konieczne są wysokie stęże­nia i właściwa forma antyoksydantów. Niestety, stosowane w wysokich stężeniach mogą również podrażniać skórę.

Korzystne działanie wybranych antyoksy­dantów na skórę przyczyniło się do ich zasto­sowania w preparatach przeciwstarzeniowych – tzw. kosmeceutykach. Kosmeceutyk to termin użyty po raz pierwszy przez amerykańskiego dermatologa Alberta Kligmana i odnosi się do substancji stosowanej zewnętrznie. Stanowi odpowiednik naturalnego związku chemiczne­go, który nie będąc lekiem, wywiera dającą się udowodnić aktywność biologiczną bez wywoływania działań niepożądanych.

Obecnie środki kosmetyczne o działaniu leczniczym stosowane są we współczesnej kosmetologii, dermatologii i chemii kosmetycznej, jako kosmeceutyki, kosmoceutyki, dermokosmetyki lub kosmetyki aktywne. Kosmeceutyki to preparaty, które w swoim składzie zawierają duże stężenia naturalnych składników aktyw­nych, pozyskiwanych za pomocą najnowszych osiągnięć farmacji, biotechnologii i biologii mo­lekularnej. Dzięki tym metodom substancje ak­tywne wnikają w głąb skóry, wpływając na pro­cesy fizjologiczne i powodują zmniejszenie obja­wów starzenia się skóry (np. zmarszczek, plam pigmentacyjnych).