Dermokosmetyki o działaniu antyoksydacyjnym
Pomimo iż antyoksydanty mogą być uzupełniane poprzez stosowanie doustnych suplementów i diety, niejednokrotnie nie zwiększa to ich poziomu w skórze. Bariery fizjologiczne ograniczające dostarczenie ich do skóry związane są z procesami absorpcji, transportu oraz metabolizmem substancji aktywnych w organizmie. Ponadto skóra, jako narząd aktywny metabolicznie, sama wykazuje zdolność modyfikowania struktury związków chemicznych.
Dlatego też coraz więcej uwagi poświęca się przezskórnej aplikacji antyoksydantów. Podanie miejscowe jest szczególnie efektywne, gdyż zapewnia wysoką koncentrację antyoksydantu w naskórku, który jest najbardziej narażony na stres oksydacyjny. Substancje aktywne reagują z wolnymi rodnikami tlenowymi, w miejscu gdzie powstaje ich najwięcej, czego nie da się osiągnąć przy systemowym przyjmowaniu antyoksydantów.
Przy miejscowej aplikacji antyoksydantów (zawartych w preparatach kosmetycznych) dochodzi do redukcji działań niepożądanych, jakie mogą towarzyszyć stosowaniu antyoksydantów w formie doustnej (przy podaniu miejscowym występuje jedynie ryzyko reakcji alergicznych). Zawarte w nich składniki przeciwutleniające charakteryzują się ponadto małą głębokością penetracji skórnej.
Miejscowe preparaty z antyoksydantami muszą spełniać wiele wymagań. Po pierwsze, zastosowany środek musi wykazać silną zdolność antyoksydacyjną, by zwalczyć reaktywne formy tlenu. Po drugie, antyoksydanty w preparacie muszą być stabilne. Jednak są one z natury niestabilne i jeśli nie zostaną prawidłowo sformułowane, szybko utracą właściwości ochronne. Po trzecie, do osiągnięcia głębszej penetracji i optymalnej skuteczności konieczne są wysokie stężenia i właściwa forma antyoksydantów. Niestety, stosowane w wysokich stężeniach mogą również podrażniać skórę.
Korzystne działanie wybranych antyoksydantów na skórę przyczyniło się do ich zastosowania w preparatach przeciwstarzeniowych – tzw. kosmeceutykach. Kosmeceutyk to termin użyty po raz pierwszy przez amerykańskiego dermatologa Alberta Kligmana i odnosi się do substancji stosowanej zewnętrznie. Stanowi odpowiednik naturalnego związku chemicznego, który nie będąc lekiem, wywiera dającą się udowodnić aktywność biologiczną bez wywoływania działań niepożądanych.
Obecnie środki kosmetyczne o działaniu leczniczym stosowane są we współczesnej kosmetologii, dermatologii i chemii kosmetycznej, jako kosmeceutyki, kosmoceutyki, dermokosmetyki lub kosmetyki aktywne. Kosmeceutyki to preparaty, które w swoim składzie zawierają duże stężenia naturalnych składników aktywnych, pozyskiwanych za pomocą najnowszych osiągnięć farmacji, biotechnologii i biologii molekularnej. Dzięki tym metodom substancje aktywne wnikają w głąb skóry, wpływając na procesy fizjologiczne i powodują zmniejszenie objawów starzenia się skóry (np. zmarszczek, plam pigmentacyjnych).